Fiks koud en Zweet heet

Dag 10 (woensdag 2 oktober)

Dax - Arancou

46 km.

Weer vertrokken om 9 uur, ons ritme gaat helemaal lekker deze reis.

Tent opgeruimd in de regen helaas, maar we konden koken in een mega overdekte ruimte en de zon scheen toen we weg fietsten.

De Pyreneeën naderen en de voorbodes daarvan hebben we vandaag beklommen. Het was nog niet heel heftig, maar wel lekker even inkomen voordat we echt de bergen in gaan.

Vanaf vanochtend konden we onze routeboekjes volgen en dat ging al meteen mis, want de weg die we voor een groot deel moesten volgen was afgesloten. Gelukkig konden we een andere weg volgen en kwamen we later wel weer op “onze” weg terecht.

Af en toe viel er een bui, maar op één of andere manier wisten we de meeste net te omzeilen doordat de regen precies kwam als we onder een afdak zaten. We kwamen op steeds kleinere weggetjes en op een gegeven moment reden we over een heerlijk weggetje door mooie kleine dorpjes waarin je je in de middeleeuwen waant. Witte huizen met rode en bruine balken stonden aan weerszijden van de smalle straatjes, kleine schattige (pelgrims) hotelletjes en overal waar we keken wel ergens een kerk.

Verder fietsten we vandaag tussen de kiwivelden door, heel leuk om te zien hoe die daar zo groeien.

Vandaag iets minder kilometers gefietst. We hebben ons interrailticket naar een hostel in Pamplona (Spanje) laten sturen en de kilometers zo over de dagen verdeeld dat we daar (als het goed is) precies op tijd aankomen en we een dagje in Saint Jean Pied de Port kunnen zijn. Bovendien zijn dit ook wel genoeg kilometers om in te komen met die bergen.

Toen we vorige zomer samen op interrail reis waren naar Oost Europa hebben we samen het boek “Camino” van Graeme Simsion en Anne Buist gelezen. Zo kwamen we erbij om deze reis ook langs Santiago te laten gaan. In dit boek werd Saint Jean Pied de Port ook beschreven en aan de hand daarvan leek het ons leuk om daar een dagje te zijn.

We hebben een interrail ticket besteld, zodat we niet elke keer een treinticket hoeven te kopen voor onszelf, nu alleen nog maar voor de fietsen, dat is een stuk goedkoper. Bovendien kunnen we zo meteen ook op de terugreis van dit interrailticket gebruik maken. Alleen daarvoor is het al goedkoper.

We hebben dit ticket dus naar Pamplona in Spanje laten sturen en zijn nu heel erg aan het hopen dat het daar goed aankomt en dat die mensen het voor ons bewaren. 

Na nog een laatste steile berg en weer een mooi uitzicht kwamen we aan in een dorpje boven op een berg waar een echt gîte op ons wachtte. Langs de weg naar Santiago zijn overal voorzieningen voor Pelgrims te vinden. Onderdeel daarvan zijn gîtes. Simpele plekken waar je voor weinig geld een bed en een dak kan krijgen voor de nacht.

Deze gîte voelde een beetje als een gevangenis en een klooster in één. Wij waren de enige gasten en mochten slapen ik een kamer voor vijf personen. Er stonden vijf simpele bedden, een paar kluisjes, er was een kast met dekens. Voor het raam stond een oud houten tafeltje waaraan je je boekje kon bijwerken óf, zo stelden wij ons voor, als oude Pelgrim op weg naar Santiago, je bijbel kon lezen.

De douche was heerlijk en ondanks dat het simpel was zat alles erop en eraan. Er was zelfs een keuken waar we alles vonden wat we nodig hadden. Zelfs meer dan dat, waardoor we overheerlijke chocolade koekjes konden bakken.

Binnen was er geen bereik en bellen bleek sowieso erg moeilijk in dit Franse Bergdorp, maar ergens achterin de tuin tussen een bananenboom en een mandarijnenboom bleek één streepje bereik te zijn. Zo konden wij, allebei op een tuinstoel midden op het grote veld van de tuin, toch het thuisfront op de hoogte stellen.