Dag 67

Vandaag over de grens met Noorwegen! Het is adembenemend mooi, maar we zijn wel heel blij dat we de rest door Zweden zijn gefietst. Berg op, berg af, berg op, berg af, enz...
We fietsten langs een fjord en hebben bij elke meter die we vooruit gingen genoten van het uitzicht: een hoop ooooohs en aaaahs.
De Noren zelf zijn wij wat minder enthousiast over. Vooral over die van die camping waar we al de hele dag naar uit hadden gekeken en we niet mochten staan.

HET VERHAAL VAN DE ASO CAMPING
Vlak voordat we bij de camping aankwamen was er een mega berg. Willemien was zo moe dat ze halverwegen de berg al even moest gaan liggen en ze kon niet verder.
Komen we bij de camping, komt er meteen een vrouw naar buiten. Wij denken dat ze ons gezellig tegemoet komt en staan al in de start blokken om enthousiast "Hallo" te gaan zeggen. Dat enthousiasme was snel verdwenen toen die vrouw tegen ons zei dat we hier niet konden staan! Wij vroegen waarom niet en het antwoord was dat het water in het servicehouse niet aangesloten was. We konden ook geen huisje nemen, want daar was ook geen water. Willemien was er klaar mee en ging zitten huilen tegen een boom. Er was nergens een grasje of een vlak stukje te bekennen tussen al die bergen en als het er al is staat er een huis. Sarien inspecteerde ondertussen even het servicehous waar dus wel water uit de kraan bleek te komen en de mannen in het huisje ernaast (waar dus ook gewoon water was) zeiden dat er gisteren nog een tent had gestaan.
Wat die mensen van de camping dachten weten we niet, maar ze hebben in ieder geval een rare kronkel in hun hersenen gehad.
Willemien had ondertussen weer een beetje kracht gekregen van die boom en ging nog eens binnen vragen waarom we er niet mochten staan. Dir keer kregen we met de man te maken. Het enige wat hij zei was: "it's not aloud, it's not aloud!". Willemien zei dat ze niet verder kon en straks flauw ging vallen. Zegt die man: that's not my problem". Nou, toen heeft Willemien hem nog een heleboel in het Nederlands gezegd wat maar goed was dat hij t niet verstond en hebben we water gehaald bij de aardige mannen in het huisje van de camping. Gelukkig was er niet heel ver terug een weggetje met een paar zomerhuisjes waar niemand was waar we onze tent neer hebben kunnen zetten en toch nog een goede nacht hebben kunnen maken.