Dag 61

Weer veel wind, ontzettend veel kou (door de wind), een grindweg, bergen en af en toe een sneeuw buitje erbij. Zwaar.
En dan komt hier ook nog eens bij dat we nu door steeds onbewoonder gebied fietsen. Soms fietsen we 37 km door het niets (niets = de prachtige natuur). Dan kan je niet even door fietsen naar het volgende dorp. Bovendien heb je daar niets aan, want een slaapplek of winkel zul je daar niet vinden, aangezien de meeste dorpen hier uit twee huizen bestaan. We fietsen nu op een weg met een afstand van 200 km tussen de vorige en de volgende winkel.
Er is hier niets dan moois, maar al dat moois bied ons nog geen slaap plaats en dat zorgde ervoor dat we op de slechtste wildkampeer plek ooit terecht kwamen. De tent stond op hobbels en in gaten, net niet in de sneeuw en de wind waaide al zijn kou naar ons. Willemien had koude vingers en Sarien witte tenen, twee dingen die zelden tot nooit voor komen. Koken en de tent opzetten in de kou was verschrikkelijk, maar gelukkig was het in de tent wel wat beter te doen, omdat de wind daar niet zo woei als buiten.