Dag 53
Vandaag hebben we een heel erg machtig groot, eng avontuur meegemaakt. We gingen gewoon fietsen, zoals we elke dag doen, toen we ineens gekke sporen op de weg zagen. Het waren natte sporen. Willemien zei nog dat dat wel eens beren sporen konden zijn en dat ze dan net langs waren geweest, omdat de sporen nog nat waren. Dat was niet echt serieus bedoeld, maar het bleek achteraf toch best wel een niet zo gekke gedachten te zijn geweest.
Een klein stukje verderop stond namelijk langs de weg iets wolligs en breeds en grijs/bruin achtigs en iets engs en we zijn omgekeerd en heeeeeul hard weggefietst. Het was een beer dus. Hij kwam nog even een klein stukje onze kant op, maar verder niets gelukkig. Wij waren bang en fietsten met 25 km per uur (tegen de wind in en de berg op) terug naar het dorp waar we vandaan kwamen. Daar hebben we een uur nodig gehad om moed te verzamelen om verder te gaan. We moesten namelijk sowieso over deze weg verder. We hebben even gebeld met wat achterblijvers thuis die ons geruststelde zodat we weer door konden. De rest van de dag hebben we gedaaan alsof we de ijscoman waren. Met de muziek op z'n hardst hebben we meegezongen en met onze bellen geveld alsof ons leven er vanaf hing. De beer was weg en we zijn geen beren meer tegen gekomen.
De rest van deze dag volgt nog, want nu moeten we verder, maar we wilden ons beren avontuur toch even met jullie delen.
Een klein stukje verderop stond namelijk langs de weg iets wolligs en breeds en grijs/bruin achtigs en iets engs en we zijn omgekeerd en heeeeeul hard weggefietst. Het was een beer dus. Hij kwam nog even een klein stukje onze kant op, maar verder niets gelukkig. Wij waren bang en fietsten met 25 km per uur (tegen de wind in en de berg op) terug naar het dorp waar we vandaan kwamen. Daar hebben we een uur nodig gehad om moed te verzamelen om verder te gaan. We moesten namelijk sowieso over deze weg verder. We hebben even gebeld met wat achterblijvers thuis die ons geruststelde zodat we weer door konden. De rest van de dag hebben we gedaaan alsof we de ijscoman waren. Met de muziek op z'n hardst hebben we meegezongen en met onze bellen geveld alsof ons leven er vanaf hing. De beer was weg en we zijn geen beren meer tegen gekomen.
De rest van deze dag volgt nog, want nu moeten we verder, maar we wilden ons beren avontuur toch even met jullie delen.
vertonen!
Hou vol, hoop dat het gauw weer beter weer wordt.