Dag 52
24 mei 2017 - Roosendaal, Nederland
De man vertrok vroeg. De vrouw heeft zich niet laten zien. Het zoontje kwam naar ons toe en Willemien heeft een gezellig praatje met hem gehouden. Het was een Zweeds tegen Nederlands gesprek, maar t was leuk.
We zijn maar snel vertrokken en hebben nog belleblaas voor het jongetje achter gelaten.
Fietsen, fietsen, fietsen.
En we konden weer een stempel halen vandaag!! Dusss, dat betekend een ijsje. In het winkelcentrum met onze fiets hebben we een heleboel beleefd. Ten eerste hebben we een roze trui gekocht, vraag me niet waarom. Daarna zijn we op de foto gezet door een mevrouw die alleen maar zweeds kon. We zeiden dat ze wel een foto van ons mocht maken toen ze dat vroeg. Even later kwamen we haar weer ergens in de stad tegen en zei ze dat ze ons op facebook had gezet. En wat een vethalen hield ze tegen ons in het Zweeds. Nu denken we dat ze een bekende Zwedenaar is wn foto's van buitenlanders maakt en op facebook zet. We worden vast beroemd.
Toen kwam Jork langs. Een Nederlandse jongen, met heel veel piercings, spikes en lang haar, die hier taxi chauffeur is. Hij vertelde ons van alles. Van beren en wegen en winkels tot bevolkingsdichtheid, dat was gezellig.
Daarna moesten we maar weer eens door.
Water halen bij een aardige man die ons vertelde dat er verderop een vissershut stond.
Het was een perfecte slaapplek. Dichte, ruime, ronde hut met vuurplaats in het midden.
We gebben lekker bij het vuurtje gegeten en hebben daarna ons bedje weer op de grond naast het vuur gemaakt. Heerlijk warm in de hut. En bijzonder: het was er donker, want er waren niet zoveel raampjes.
We zijn maar snel vertrokken en hebben nog belleblaas voor het jongetje achter gelaten.
Fietsen, fietsen, fietsen.
En we konden weer een stempel halen vandaag!! Dusss, dat betekend een ijsje. In het winkelcentrum met onze fiets hebben we een heleboel beleefd. Ten eerste hebben we een roze trui gekocht, vraag me niet waarom. Daarna zijn we op de foto gezet door een mevrouw die alleen maar zweeds kon. We zeiden dat ze wel een foto van ons mocht maken toen ze dat vroeg. Even later kwamen we haar weer ergens in de stad tegen en zei ze dat ze ons op facebook had gezet. En wat een vethalen hield ze tegen ons in het Zweeds. Nu denken we dat ze een bekende Zwedenaar is wn foto's van buitenlanders maakt en op facebook zet. We worden vast beroemd.
Toen kwam Jork langs. Een Nederlandse jongen, met heel veel piercings, spikes en lang haar, die hier taxi chauffeur is. Hij vertelde ons van alles. Van beren en wegen en winkels tot bevolkingsdichtheid, dat was gezellig.
Daarna moesten we maar weer eens door.
Water halen bij een aardige man die ons vertelde dat er verderop een vissershut stond.
Het was een perfecte slaapplek. Dichte, ruime, ronde hut met vuurplaats in het midden.
We gebben lekker bij het vuurtje gegeten en hebben daarna ons bedje weer op de grond naast het vuur gemaakt. Heerlijk warm in de hut. En bijzonder: het was er donker, want er waren niet zoveel raampjes.
