Santiago de Compostella in de regen

Dag 24 (woensdag 16 oktober)

Vandaag hadden we een rustdag in Santiago de Compostella. Nou ja, rustdag. Wat is een rustdag. We hebben natuurlijk alle dagen al rustig aan gedaan en hebben besloten om dat nog even voort te zetten, dat rustig aan doen. Ons plan om helemaal vanaf Nederland naar Tarifa te fietsen is op dit moment een beetje te hoog gegrepen voor ons. We zijn nu al helemaal naar Santiago gegaan met onze fiets en hebben ondertussen al zo’n 800 km in de benen. We hebben besloten dat Tarifa te ver gegrepen is en 800 kilometer ook al heel mooi is. We gaan nog niet naar huis nee, nee, we gaan nog een stukje met de trein naar het zuiden. De Algarve zien er mooi uit op google afbeeldingen en zijn, denken wij, wel een bezoekje waard. Met ons interrail ticket lijkt het ook allemaal mogelijk te zijn, nu nog even uitvinden of dat ook in de echte wereld met moeilijk kijkende mensen over fietsen, mogelijk is.

Het regende vandaag weer de hele dag. Hard ook. We gingen wel even de stad in, om rond te kijken en om een certificaat te halen. Op weg naar het certificaat kwamen we Mike tegen in de stromende regen. In zijn regen kleren zag hij er uit als Paddington, maar we herkenden hem meteen. Hij stond te kletsen met een stel fietsers uit Canada en we maakten met z’n allen een selfie. Daarna konden we weer door en konden we een uur in de rij gaan staan voor een certificaat. Nadat we die binnen gesleept hadden brachten we onze fietsen naar de fietsen maker voor nieuwe remblokjes. Terwijl zij daarmee bezig waren gingen we naar het station voor treintickets. We konden wel de informatie krijgen over welke trein we moesten hebben, maar konden de tickets nog niet kopen, omdat we ons interrailticket niet bij ons hadden. Dan maar koffie en taart in het cafeetje en weer terug naar de fietsenmaker. De remmen deden het weer en wij waren helemaal doorweekt en er klaar mee, dus gingen we terug naar het hostel om boekjes te schrijven en te knutselen enzo 🎉.