Dag 2

Middelburg - Blankenberge

60,3 km

Mooi op tijd vertrokken uit Middelburg. Met de boot van Vlissingen naar Breskens en daar nog uitgezwaaid door de tante van Sarien.

Meteen na de boot fietsten we tegen een bordje van de kustroute aan die we wilden volgen. Dwars door de duinen volgden we deze mooie route, maar al snel waren we er klaar mee, omdat het zo slingerde en de duinen ook steeds minder mooi werden en vol met dure hotels, en we weken van het pad af en kozen onze eigen weg.

Op een gegeven moment kwamen we weer op de route, maar in Sluis zagen wij ineens nergens bordjes meer. Ondertussen was het pijpenstelen gaan regenen en helemaal bezopen kwamen wij de vvv van Sluis binnen. De aardige man achter de balie hielp ons gelukkig weer op weg, maar aan de regen kon hij niks doen helaas. Het goot en het goot. We passeerden de grens met België en het bleef maar regenen. Regenjassen begonnen te lekken, handen te verkleumen en het was koud.

Warme chocolade melk met slagroom zou er wel in gaan en we stapten een café binnen. Omringd door grijze hoofden en bier waar niet van gedronken werd vroegen wij de eveneens grijze barman om een warme chocolademelk. “De koffiezet automaat was kapot en er waren geen warme dranken”, ik herhaal “geen warme dranken”... “ook geen thee”.

Dan maar koude cecemel en icetea, maar daar werden we alleen nog maar kouder van. Tot overmaat van ramp had de barman het warm en kwam op het briljante idee om de deur naar buiten open te zetten. Precies naast ons tafeltje. Oudjes naast ons begonnen hun jassen aan te trekken en wij verkleumden en deden de deur maar weer dicht.

Gelukkig kwam daar toen een redder in nood met een monteurs koffertje en een werkbroek die ons verbaasd antwoordde dat het koffiezet apparaat het inderdaad weer deed. En zo eind goed al goed dronken wij uiteindelijk toch nog onze warme chocomel met slagroom.

Maar dat was nog niet het einde en het was ook nog niet allemaal goed, want we hadden nog geen slaapplaats en het regende nog steeds. Het plan is om veel wild te gaan kamperen deze reis, maar aan de vol bebouwde kust van België en toe aan een warme douche gingen we toch maar voor de camping. En zo eindigden we op een uitgestorven stacaravan park met s avonds toch nog één straaltje zon (tussen de buien door) en een warme (betaalde, maar goed hij was warm)e douche.