“What is this for place?”

Dag 32 (donderdag 24 oktober)

De nacht overleeft. Twee keer wakker geworden van luid blaffende honden en man die terug schold. Tijd om de buurt eens te verkennen. Het strand is vlakbij en we gaan eerst nog even naar het uitzichtpunt. Prachtig uitzicht over de kliffen en rotsen en het water is helder blauw. Vanaf dit uitzichtpunt zien we een heel mooi strandje. Ergens helemaal beneden. Er zitten mensen zonder boot of iets en ergens aan de overkant van een kloof zien we mensen naar beneden dalen. Dat willen wij ook! We zoeken het pad en worden er meteen al aan herinnerd dat wij met onze fietstassen in de hand een stuk minder makkelijk naar beneden zullen komen dan mensen met een klein rugzakje. Maar we doen gewoon rustig aan en zullen er wel komen. Veel mensen zijn ons al voor gegaan en er is een soort van route uitgestippeld. Soms is het makkelijk, omdat er een soort voetstappen zijn uitgesleten in de rotsen, maar sommige stukjes is het erg stijl en moeten we onszelf tussen de hoge wanden klemmen en de tassen doorgeven. Zonder kleerscheuren komen we beneden aan en het strandje is prachtig. Er zijn nog vier andere mensen, maar ondanks dat het een klein strandje is is er ruimte zat. We spreiden ons kleedje uit, nemen een duik (of iets wat daar op lijkt) en genieten van de mooie natuur om ons heen. Het wordt allemaal nog veel interessanter als er een groep van 20 kanoërs recht op ons strandje af peddelt en ze allemaal hun kano aan wal trekken. Ineens zit het hele strandje vol. Maar na twintig minuten vertrekken ze weer en is de rust weer weder gekeerd. Ditzelfde gebeuren maken we nog twee keer mee en op ons gemakje kijken we naar alles wat er gebeurd. Mensen gaan zwemmen, houden fotoshoot, de enige die nog een spijkerbroek aan had krijgt een mega golf over haar heen, ze hebben heel veel moeite met weer wegkomen van het strandje en zelf één kano slaat om en iemand vergeet zijn shirt zien we net iets te laat als ze al weg zijn.

Na een tijdje is het mooi geweest, want de zon verdwijnt achter een klif en het wordt koud en we beginnen aan de klim omhoog. Het is moeilijker dan de heenweg, maar door onze technieken ontwikkeld op de heenweg en omdat we het pad al kennen gaat het wel sneller en staan we snel weer boven.

Terug op de camping genieten we van een zelfgemaakte salade en kruipen weer lekker vroeg ons tentje in.

Vlak voordat we de tent in gaan komt er twijfelend een auto aanrijden op het tenten veld. Ze stoppen bij ons en vragen zich af wat dit voor een plek is? Tja, het is een camping, maar wat voor één... Ze zeggen dat de camping baas dronken was en zei dat het gratis was waarna ze er al helemaal niks meer van snappen. Ze komen naast ons staan en we hebben weer nieuwe buren.