Regen en een houtkachel

Dag 22 (maandag 14 oktober)

Melide - Santa Irene

35 km.

Vannacht hadden we een snurkende vrouw in ons boeddha hostel. Ze snurkte zo hard dat iedereen in de kamer ongeveer rechtop in zijn of haar bed zat en zelfs als je je oren dicht deed lag je te schudden in je bed. Gelukkig sliepen we uiteindelijk best wel goed. Het inslapen was even moeilijk, maar toen we eenmaal sliepen, sliepen we er doorheen.

Het regende alweer lekker toen we opstonden en toen we vertrokken. Alle regenkleren werden weer uit de tassen getrokken.

Het regende echt pijpenstelen. Wij luncheden in een bushokje, toen was het even droog, maar eenmaal weer op de fiets regende het weer. We waren al bijna even bang dat we de regen zouden moeten missen.

Onze route ging niet langs de plaatsen waar de meeste albergues waren, dus besloten we een andere route te nemen. Dat bracht ons weer heel wat avontuur. Een berg die niet op te fietsen was, omdat hij zo stijl was en onverharde wegen. Grind weggetjes en zandwegen met grote plassen op de weg en beekjes over de weg. Google maps dacht dat wij een mountainbike waren, maar wij waren fietsten met dunne bandjes en veel bepakking. Het gaf niet, want vandaag was een korte fietsdag, bovendien zouden we s avonds alles kunnen drogen in een hostel nadat we zelf een warme douche hadden genomen. Dat scheelt zooveel, of je in een tent slaapt met die regen en kou of in een hostel.

Op een gegeven moment kwamen we op de camino wandelroute en haalden heel wat mensen in (en ja toen we de berg op gingen haalden zij ons in). Een paar chinezen renden aan de kant voor ons, maar moesten daarna een uur wachten en een andere vrouw stapte midden in een plas omdat ze ons daar niet had verwacht. Gelukkig waren haar schoenen daarvoor waarschijnlijk al net zo doorweekt. 

Om 1 uur al kwamen we aan in de albergue. De man van de albergue communiceerde met ons door in het Spaans tegen zijn telefoon te praten en de telefoon het in het Engels tegen ons te laten zeggen. Hij wilde ons ook met de auto naar het restaurant een stukje verderop brengen of voor ons eten bestellen. Dat was fijn, want in dit dorp waren drie huizen en geen daarvan was een supermarkt. Wij bestelden een pizza bij hem. Hè vervelend, noodgedwongen pizza eten. En aten die op naast de lekkere houtkachel waar we ook onze kleren konden drogen. Na het eten werkten we onze boekjes bij bij de kachel en kletsten met de drie Israëlische dames die ons vergezelden in het hostel. Zij kregen een andere kamer toegewezen door de hostel eigenaar en zo hadden we een eigen kamer met privé badkamer inclusief twee douches voor onszelf vandaag! Heerlijk.