Lekker treinen

Dag 25 (donderdag 17 oktober)

Redelijk uit kunnen slapen weer. Lekker. Het bed sliep wel iets minder lekker nu we hadden gezien dat de dekbedhoezen niet eens vervangen worden voor de volgende bezoeker, alleen maar netjes rechtgetrokken.

We ontbeten, vertrokken richting het station en kwamen daar via de supermarkt mooi op tijd aan. Daar moesten we nog zo’n vijf uur wachten tot onze trein zou gaan. Eerst een kaartje gekocht en daarna boekjes en kaarten geschreven in het stationscafeetje.

De trein vertrok ineens van een ander perron, gelukkig had hij 45 minuten vertraging en hadden we zeeën van tijd die we goed hebben ingevuld door tik toks te maken (die filmpjes met die liedjes die jullie dus helaas niet (via hier) kunnen zien).

Vanaf Santiago gingen we naar Vigo. In Vigo hadden we een uur om over te stappen naar de trein maar Porto. In de trein maar Porto zaten we samen met twee andere fietsers die de hele wereld rond hebben gefietst. We waren dus met vier fietsen. Officieel mochten er drie fietsen in de trein, maar als je het mij vraagt was er plek voor nul fietsen, dus dat was nog een heel gepuzzel. Uiteindelijk hingen onze fietsen op de kop en achterstevoren met een ketting aan een stang van het raam.

In Porto moesten we nieuwe tickets kopen. Nieuw land, nieuwe tickets. De Portugese treinlocketman maakte alleen een erg groot probleem van iets dat wij hadden doorgekrast op het interrailticket en echt niet kon. Hij scheurde onze tickets bijna door, maar uiteindelijk kwamen we er met een (onverstaanbare) preek vanaf. “Niet meer doen ☝🏼”.

Van Porto gingen we naar Granja. Een plaatsje ergens aan de Portugese kust waar het station bestond uit een klein vervallen gebouwtje betegeld met oude blauwe badkametegeltjes met bloemetjesmotief. Daar, jawel, moesten we 3,5 uur wachten. We hadden honger en reden een stukje met de fiets en vonden een pizzeria. Ze gingen bijna dicht maar wilden ons nog wel een pizza meegeven. Met een dampende pizzadoos in onze handen stapten we naar buiten en tuurden het donker in. Wat zagen we daar? Was dat de zee? We zaten aan de zee!! In het donker op een bankje aan de woeste Portugese zee deelden wij een pizza. Daarna keerden we terug naar ons luxe station. Een aardig mannetje vertelde ons in het Portugees dat hij heel veel medelijden had met onze treinkeuze en wij ploften neer op een hard groen houten bankje. Om half 2 was daar onze trein. Een boemeltje dat overal stopte, maar het medelijden van die man hadden we niet nodig gehad. De fietsen konden goed staan en wij konden liggen slapen op de grond en een bankje. Heerlijk geslapen. Voor twee uur wel maar, maar dat is in ieder geval wat.