Dag 5

Levend en wel de camping verlaten. 14 kilometer door het steeds heuvelachtiger wordende Frankrijk naar het station in Hazebrouck gefietst.

Heerlijk in het voorzichtig doorbrekende zonnetje. Wel langs een drukke weg, maar met  een hesje, felgekleurde regenjas, helm en fietstassen zijn we er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Op het station had de vrouw achter de balie het erg moeilijk met onze fietsen en de treintickets. Wij hadden het moeilijk met haar Engels dat er niet was en de hele verhalen in het Frans waar we niets van verstonden. Gelukkig konden we lief lachen en “oui” zeggen.

Toen wachtten wij een uur en wilden naar spoor 6. Maar wij stonden op spoor 1. Hoe moest dat nou? Er was natuurlijk wel een doorgang, maar dat was een hele lange trap. Wel met een fietsgeul ernaast, maar daarboven op nietbovenfietshoogte hing ook de leuning. Onmogelijk om daar (met onze zware) fietsen af te gaan. Maar wat zag ons oog daar? Een hele mooie overgang over het spoor. Mooi egaal en precies naar spoor 6 waar we heen moesten. Dus wij lopen zo onopvallend als kan met felgekleurde volgepakte fietsen naar de overgang, maar na drie passen in die richting te hebben gezet kwam er een man aanrennen uit het chef hokje waar we recht voorlangs moesten lopen. “No no” we konden niet zomaar daar heen gaan. Maar kon hij dan niet met ons mee? Jawel was goed, maar dan moest hij even “security” gaan halen, “5 minutes”. Dus wij wachtten en hopen dat hij echt in vijf minuten komt, want de trein zou ook zo vertrekken. En jawel, na vijf lange minuten wachten kwam onze beschermer aanlopen, in zijn fel oranje hesje en mét portofoon. Zonder op of om te kijken opende hij het plastic kettinkje waar we ook langs hadden gekund en onder zijn begeleiding mochten wij het spoor oversteken. Spannend allemaal. De trein gehaald, fietsen een meter naar boven geprobeerd te tillen, lukte niet, de conducteur lachte ons eerst uit, maar hielp ons daarna gelukkig. Na een uur in de trein te hebben gezeten waren we in Arras waar we we de trein naar Parijs pakten. Weer een uurtje in de trein en we kwamen aan in Parijs Noord. Vanaf daar moesten we naar Parijs Austerlitz fietsen. We waren eerst een beetje bang om door Parijs te fietsen, maar het ging echt heel goed en was leuk om te doen! We gingen bijna door het centrum en wisten tussen de oude gebouwen in de drukte te overleven.

Na nog een uurtje waren we in Orleans. In die laatste trein moesten we onze fietsen ophangen, dat was nog een heel gedoe, maar gelukkig ook allemaal gelukt.

In Orleans aangekomen kwamen we aan op een heerlijk rustige camping tussen de velden met zonnepanelen, bijenhotel en afvalscheiding. Perfecte plek voor een dagje rust.