Dag 32

4 mei 2017 - Falun, Zweden

Lekker weer: verbrand.
Te lang in Falun blijven hangen om wat dingetjes te shoppen (je komt hier bijna geen winkels tegen, dus als ze er zijn slaan we in ).
Het was dodenherdenking vandaag. Dat hebben we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan.
Eerst heeft Willemien het trompet liedje gezongen, daarna de minuten stilte.
Na de stilte het volkslied vergeten, maar wel een krans gelegd als Willie en Max en natuurlijk een preek en een gedicht.

Gedicht:

WAAR WAS JE

WAAR WAS JE
TOEN IK ZO ONGELOOFELIJK HARD WILDE SCHREEUWEN,
MAAR NIEMAND ME BEGREEP

WAAR WAS JE
TOEN IK MEZELF LIET ZIEN,
MAAR IKZELF DE ENIGE WAS DIE KEEK

WAAR WAS JE.
VRAAG IK NIET, BEDENK IK OVER.

MAAR, DE KWAADHEID DIE IN MIJ ZIT
IS HET LAATSTE WAT IK JOU ZOU GEVEN,
OMDAT JIJ HET MOOISTE DEED DAT IS.
JE LEVEN VOOR DE REST TE GEVEN

WAAR JE WAS
IS GEWORDEN TOT WAAR WIJ NU ZIJN
WAAR JIJ WAS
HEB JE GEVOCHTEN EN BEN JE GEGAAN
VOOR DE VRIJHEID
WAARIN IK KWAM.

VRIJHEID
IK HIER,
JIJ DAAR

3 Reacties

  1. Louis Raaijmakers:
    8 mei 2017
    Wel apart en ook te prijzen dat jullie zo ver van huis mee hebben gedaan aan de dodenherdenking.
    Wat maken jullie toch een mooie tocht. Iets om nooit meer te vergeten. Groetjes van Marijke en Louis
  2. Emmelie:
    15 mei 2017
    Ja dames Chapeau! Ik zat in Finland en daar is de dodenherdenking geheel langs mij heen gegaan. Ik was wel de hele dag stil, want weinig mensen om mij heen. Dus toch een beetje dingen herdacht. Van wie is dat gedicht?
  3. Trampanorr:
    16 mei 2017
    Dat gedicht is van een beroemde nederlandse dichter: Sariwili Van Broeek